Friday, December 1, 2006

Δικες μου αμπελοφιλοσοφίες

Επειδή τις μέρες αυτές, λόγω εορτών, θα υπάρξει μεγάλη ανταλλαγή ευχών, θα ήθελα να πω δυο λόγια για την ευχή που έχει να κάνει με την ευτυχία.



Κατά τι δικη μου γνώμη η ευτυχία, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και, ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να την ορίσεις και να την κάνεις συνταγή. Δεν φτάνει ούτε η καλή υγεία ούτε η οικογένεια ούτε η έλλειψη προβλημάτων ούτε τα πολλά λεφτά για να είναι κανείς ευτυχισμένος.

Η ευτυχία είναι μια πνευματική κατάσταση και μια πολύ δύσκολη τέχνη. Ναι, τέχνη και μη γελάτε. Τέχνη και, μάλιστα, απαιτητική. Πρέπει να εξασκήσει κανείς το μυαλό του, τις γνώσεις του και τις αισθήσεις του και να ιεραρχήσει αυστηρά τις δυνατότητές του, τις ανάγκες του τις προτεραιότητές του. Να καταφέρει να ισορροπήσει το μυαλό του ανάμεσα στο πουθενά και στο τίποτα.


Βασική, επίσης, προϋπόθεση για να κάνεις κτήμα σου τη τέχνη της ευτυχίας είναι η ανεύρεση χρόνου.


Και εδω μιλάω για εντελώς ελεύθερου, από υποχρεώσεις και νταραβέρια, χρόνου.


Να έχει κάποιος όσο χρόνο γουστάρει για τον εαυτό του χωρίς να είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι που δεν θέλει με χαρά να κάνει. Αν ο χρόνος είναι το πιο πολύτιμο αγαθό μας αυτό σημαίνει ότι πλούσιος είναι όποιος έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Δεν είχε, λέει, πολλά λεφτά στη τσέπη του, αλλά πολύ χρόνο στη διάθεσή του! Ήταν πολύ πλούσιος! Για να δημιουργήσεις κάτι ή να πας κάπου πρώτα χρειάζεσαι χρόνο και μετά χρήματα και όλα τα άλλα.


Κανεις δεν μπορεί να βρει την ευτυχία του όταν γίνεται χίλια κομμάτια για να τα προλάβει όλα και να ευχαριστήσει τους πάντες.


Τις προάλλες πήγα να πιω καφέ με μια φίλη μου που είχα να δω πάνω από χρόνο. Από τις 2 ώρες που μείναμε μαζί για να τα πούμε πάνω από μία ώρα την πέρασε να απαντά τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα που λάβαινε στο κινητό της. Βέβαιος και κάθε τόσο μου ζητούσε συγνώμη, αλλά συνέχιζε να απαντά στα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα και στο ενδιάμεσο λέγαμε και καμιά κουβέντα, χωρίς νόημα, αφού με κανέναν δεν μπορείς να συζητήσεις κάτω από τέτοιες συνθήκες. Και σκεφτείτε ότι η συνάντηση έγινε κατόπιν δικής της πρωτοβουλίας.


Και εδώ αναρωτιέμαι. Θα μπορούσε ένα άτομο σαν τη φίλη μου να είναι και ευτυχισμένο; Η απάντηση είναι όχι.


Το νόημα που αποκόμισα από όσα έλεγε στο τηλέφωνο είναι ότι η ζωή της ήταν γεμάτη άγχος, ανασφάλειες άσκοπο τρέξιμο και τυποποιημένες συζητήσεις, για να βγάζουμε την υποχρέωση και να κυλάει ο χρόνος. Τέτοιου είδους επικοινωνία δεν έχει, κατά τη γνώμη μου, απολύτως κανένα νόημα. Χαμένη είναι και αυτή, όπως τόσα όλα πράγματα, μέσα στην πολυπλοκότητα, τις υποχρεώσεις, την προχειρότητα να τα προλάβουμε όλα και τη συμβατικότητα της ζωής. Καμια ποιότητα επιλογής στις φιλίες, τις συναναστροφές, στις σχέσεις και στη διάθεση του πολυτίμου χρόνου.


Ενόψει της νέας χρονιάς ας σκεφτούμε λιγο τα παραπάνω. Ίσως συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας και μας βοηθήσουν να εξοικονομείστε λίγο χρόνο και για πάρτι μας. Μόνο για πάρτι μας και για κανέναν άλλο.


Thursday, November 30, 2006

Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου

Πρόσφατα ηρθε ένας φίλος από Αθηνα, τον οποίο και φιλοξένησαμε για λίγες μέρες. Απο τη στιγμή που ήρθε μέχρι που έφυγε, δεν ξεχνούσε με κάθε ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι ζούμε στον παράδεισο! Ο Κωστας λόγω της δουλειάς του, επισκέπτεται κάθε χρόνο δυο-τρεις χώρες, οπότε και η άποψή του ήταν άθροισμα συγκρίσεων και συμπερασμάτων.




- Δεν υπάρχει, πιο ομορφη πολη απ'την Θεσσαλονικη και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι παραπονούνται για τη ζωή εδώ. Ας έλθουν ένα μήνα στην Αθήνα και μετά τα λέμε. Ζειτε στον παράδεισο, σου λέω, και δεν το έχετε ακόμα καταλάβει! έλεγε συνεχώς με ενθουσιασμό στη φωνή του.




Τα πάντα τα βρήκε απλά και όμορφα τονίζοντας αν μπορούσαν θα ερχόταν με τη γυναίκα του και το τετράχρονο γιο του να ζήσουν εδώ. Οταν του είπα ότι καλός είναι ο παράδεισος αλλά μετά από λίγο καιρό τον συνηθίζεις και τον βαριέσαι, απάντησε: Προτιμω να πλήττω και να βαριέμαι, παρά να αγανακτώ και να φθείρεται ανεπανόρθωτα η ψυχική μου ηρεμία σε καθημερινή βάση. Μετα από πολλές συζητήσεις και συγκρίσεις καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι καλός είναι ο παράδεισος, αλλά, να μπορούμε πότε-πότε να επισκεπτόμαστε και την κόλαση, για να ξεσκάμε.

My name is Ebenezer Scrooge!




Bah, humbug! που έλεγε και ο γερος SCROOGE για να εκφράσει την αποστροφή με τις παραδόσεις Χριστουγέννων στους σύγχρονους χρόνους!



Κοντεύουν πάλι οι γιορτές και με έχει πιάσει μελαγχολία. Προσωπικά δεν γουστάρω τις γιορτές από τα παιδικά μου χρόνια. Πιστευω ότι οι μεγάλες χαρές της ζωής κρύβονται στη βαρετή ρουτίνα της ασήμαντης καθημερινότητας και όχι στις κραυγαλέα με στολίδια φορτωμένες μέρες. Τις μερες αυτές τις κάνει ακόμα πιο περίεργες η κουλτούρα που τις συνοδεύει και η οποία έχει διαμορφώσει, έως ένα βαθμό, τη συμπεριφορά μας.




Για κάποιο ανεξήγητο για μένα λόγο, οι περισσότεροι προσδοκούν και ελπίζουν ότι, οι μέρες αυτές θα συμβάλουν στο να αλλάξουν τα πράγματα. Ξεγελιούνται όταν οι υποχρεώσεις, τα προβλήματα, η μιζέρια και το άγχος, φορούν τα γιορτινά τους και συνεορτάζουν μαζί μας, χαζεύοντας τις βιτρίνες και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.




Μου τη δίνουν, επίσης, οι μέρες αυτές γιατί διακόπτουν την καθημερινή ροή του χρόνου και σου βάζουν από την πίσω πόρτα, σκοτούρες και κοινωνικές υποχρεώσεις που καμιά διάθεση δεν έχεις να ανταποκριθείς. Πρεπει να επισκεφτείς και να φας μαζί με συγγενείς, πρέπει να τηλεφωνήσεις στους κουμπάρους, να πάρεις δώρα στα παιδιά, να πεις Χρόνια Πολλά σε όλους και, γενικά, να μη ξεχάσεις, αν είναι δυνατόν, κανέναν.





Με λιγες κουβέντες, να λάβεις μέρος έχεις δεν έχεις διάθεση στη μαζική χαρά και να προσποιείσαι όπως οι περισσότεροι ότι αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Και η πλακα είναι ότι η συμμετοχή μας δεν σταματάει στα παραπάνω, αλλά επεκτείνεται και στο καταναλωτικό πανηγύρι που έχει και αυτό προσαρμοστεί στις συνθήκες και ντυθεί με εορταστικά χρώματα και φωτάκια.



Αυτα λοιπον για τις γιορτές και μη ξεχνάτε να προετοιμαστείτε ψυχολογικά για τον βομβαρδισμό με τα μηνύματα ειρήνης που θα δεχτούμε από όλους τους ειρηνόφιλους! Και τα μηνύματα για ειρήνη και ευτυχία έχουν γίνει πια σαν τον Αγιοβασίλη. Κανείς πλέον δεν τα πιστεύει, αλλά τα στέλνει έτσι από έθιμο!


Σερρες