Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου

Πρόσφατα ηρθε ένας φίλος από Αθηνα, τον οποίο και φιλοξένησαμε για λίγες μέρες. Απο τη στιγμή που ήρθε μέχρι που έφυγε, δεν ξεχνούσε με κάθε ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι ζούμε στον παράδεισο! Ο Κωστας λόγω της δουλειάς του, επισκέπτεται κάθε χρόνο δυο-τρεις χώρες, οπότε και η άποψή του ήταν άθροισμα συγκρίσεων και συμπερασμάτων.




- Δεν υπάρχει, πιο ομορφη πολη απ'την Θεσσαλονικη και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι παραπονούνται για τη ζωή εδώ. Ας έλθουν ένα μήνα στην Αθήνα και μετά τα λέμε. Ζειτε στον παράδεισο, σου λέω, και δεν το έχετε ακόμα καταλάβει! έλεγε συνεχώς με ενθουσιασμό στη φωνή του.




Τα πάντα τα βρήκε απλά και όμορφα τονίζοντας αν μπορούσαν θα ερχόταν με τη γυναίκα του και το τετράχρονο γιο του να ζήσουν εδώ. Οταν του είπα ότι καλός είναι ο παράδεισος αλλά μετά από λίγο καιρό τον συνηθίζεις και τον βαριέσαι, απάντησε: Προτιμω να πλήττω και να βαριέμαι, παρά να αγανακτώ και να φθείρεται ανεπανόρθωτα η ψυχική μου ηρεμία σε καθημερινή βάση. Μετα από πολλές συζητήσεις και συγκρίσεις καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι καλός είναι ο παράδεισος, αλλά, να μπορούμε πότε-πότε να επισκεπτόμαστε και την κόλαση, για να ξεσκάμε.

My name is Ebenezer Scrooge!

Bah, humbug! που έλεγε και ο γερος SCROOGE για να εκφράσει την αποστροφή με τις παραδόσεις Χριστουγέννων στους σύγχρονους χρόνους!



Κοντεύουν πάλι οι γιορτές και με έχει πιάσει μελαγχολία. Προσωπικά δεν γουστάρω τις γιορτές από τα παιδικά μου χρόνια. Πιστευω ότι οι μεγάλες χαρές της ζωής κρύβονται στη βαρετή ρουτίνα της ασήμαντης καθημερινότητας και όχι στις κραυγαλέα με στολίδια φορτωμένες μέρες. Τις μερες αυτές τις κάνει ακόμα πιο περίεργες η κουλτούρα που τις συνοδεύει και η οποία έχει διαμορφώσει, έως ένα βαθμό, τη συμπεριφορά μας.




Για κάποιο ανεξήγητο για μένα λόγο, οι περισσότεροι προσδοκούν και ελπίζουν ότι, οι μέρες αυτές θα συμβάλουν στο να αλλάξουν τα πράγματα. Ξεγελιούνται όταν οι υποχρεώσεις, τα προβλήματα, η μιζέρια και το άγχος, φορούν τα γιορτινά τους και συνεορτάζουν μαζί μας, χαζεύοντας τις βιτρίνες και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.




Μου τη δίνουν, επίσης, οι μέρες αυτές γιατί διακόπτουν την καθημερινή ροή του χρόνου και σου βάζουν από την πίσω πόρτα, σκοτούρες και κοινωνικές υποχρεώσεις που καμιά διάθεση δεν έχεις να ανταποκριθείς. Πρεπει να επισκεφτείς και να φας μαζί με συγγενείς, πρέπει να τηλεφωνήσεις στους κουμπάρους, να πάρεις δώρα στα παιδιά, να πεις Χρόνια Πολλά σε όλους και, γενικά, να μη ξεχάσεις, αν είναι δυνατόν, κανέναν.





Με λιγες κουβέντες, να λάβεις μέρος έχεις δεν έχεις διάθεση στη μαζική χαρά και να προσποιείσαι όπως οι περισσότεροι ότι αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Και η πλακα είναι ότι η συμμετοχή μας δεν σταματάει στα παραπάνω, αλλά επεκτείνεται και στο καταναλωτικό πανηγύρι που έχει και αυτό προσαρμοστεί στις συνθήκες και ντυθεί με εορταστικά χρώματα και φωτάκια.



Αυτα λοιπον για τις γιορτές και μη ξεχνάτε να προετοιμαστείτε ψυχολογικά για τον βομβαρδισμό με τα μηνύματα ειρήνης που θα δεχτούμε από όλους τους ειρηνόφιλους! Και τα μηνύματα για ειρήνη και ευτυχία έχουν γίνει πια σαν τον Αγιοβασίλη. Κανείς πλέον δεν τα πιστεύει, αλλά τα στέλνει έτσι από έθιμο!


Σερρες