Bah, humbug! που έλεγε και ο γερος SCROOGE για να εκφράσει την αποστροφή με τις παραδόσεις Χριστουγέννων στους σύγχρονους χρόνους!
Κοντεύουν πάλι οι γιορτές και με έχει πιάσει μελαγχολία. Προσωπικά δεν γουστάρω τις γιορτές από τα παιδικά μου χρόνια. Πιστευω ότι οι μεγάλες χαρές της ζωής κρύβονται στη βαρετή ρουτίνα της ασήμαντης καθημερινότητας και όχι στις κραυγαλέα με στολίδια φορτωμένες μέρες. Τις μερες αυτές τις κάνει ακόμα πιο περίεργες η κουλτούρα που τις συνοδεύει και η οποία έχει διαμορφώσει, έως ένα βαθμό, τη συμπεριφορά μας.
Για κάποιο ανεξήγητο για μένα λόγο, οι περισσότεροι προσδοκούν και ελπίζουν ότι, οι μέρες αυτές θα συμβάλουν στο να αλλάξουν τα πράγματα. Ξεγελιούνται όταν οι υποχρεώσεις, τα προβλήματα, η μιζέρια και το άγχος, φορούν τα γιορτινά τους και συνεορτάζουν μαζί μας, χαζεύοντας τις βιτρίνες και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Μου τη δίνουν, επίσης, οι μέρες αυτές γιατί διακόπτουν την καθημερινή ροή του χρόνου και σου βάζουν από την πίσω πόρτα, σκοτούρες και κοινωνικές υποχρεώσεις που καμιά διάθεση δεν έχεις να ανταποκριθείς. Πρεπει να επισκεφτείς και να φας μαζί με συγγενείς, πρέπει να τηλεφωνήσεις στους κουμπάρους, να πάρεις δώρα στα παιδιά, να πεις Χρόνια Πολλά σε όλους και, γενικά, να μη ξεχάσεις, αν είναι δυνατόν, κανέναν.
Με λιγες κουβέντες, να λάβεις μέρος έχεις δεν έχεις διάθεση στη μαζική χαρά και να προσποιείσαι όπως οι περισσότεροι ότι αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Και η πλακα είναι ότι η συμμετοχή μας δεν σταματάει στα παραπάνω, αλλά επεκτείνεται και στο καταναλωτικό πανηγύρι που έχει και αυτό προσαρμοστεί στις συνθήκες και ντυθεί με εορταστικά χρώματα και φωτάκια.
Αυτα λοιπον για τις γιορτές και μη ξεχνάτε να προετοιμαστείτε ψυχολογικά για τον βομβαρδισμό με τα μηνύματα ειρήνης που θα δεχτούμε από όλους τους ειρηνόφιλους! Και τα μηνύματα για ειρήνη και ευτυχία έχουν γίνει πια σαν τον Αγιοβασίλη. Κανείς πλέον δεν τα πιστεύει, αλλά τα στέλνει έτσι από έθιμο!
